Badanie holterowskie polega na całodobowym rejestrowaniu pracy serca podczas wykonywania codziennych czynności. Z racji tego, iż pacjent zachowuje typową dla siebie aktywność, badanie pozwala wykryć schorzenia, których nie udało się zdiagnozować za pomocą badań spoczynkowych EKG czy echa serca. Wyjątkową zaletą badania Holtera jest możliwość kontrolowania pracy serca podczas snu, gdyż w części przypadków właśnie wówczas dochodzi do wyraźnych objawów zaburzenia. Jak wygląda aparat Holtera i na czym polega badanie holterowskie?
Jak przygotować się do badania holterowskiego?
Badaniu Holtera można poddać się niemal „z marszu”, gdyż nie wymaga bycia na czczo ani odstąpienia od zażywanych leków. Trzeba jednak zadbać o higienę – skóra na klatce piersiowej powinna być czysta i nienatłuszczona (nie wolno smarować jej balsamem, kremem czy oliwką). Ponadto panowie o bujnym owłosieniu koniecznie powinni wydepilować okolice piersi, gdyż włosy mogą spowodować odczepienie elektrod.
Jak wygląda aparat Holtera?
Aparat Holtera często porównywany jest do walkmana i jest to całkiem trafne skojarzenie. Urządzenie jest niewielkie i waży zaledwie kilkadziesiąt gramów, dzięki czemu nie krępuje ruchów. Od przytroczonego wokół talii aparatu (pacjent może go nosić na ubraniu) odchodzi pięć elektrod, których końcówki są przyczepione na piersi w okolicach serca. Zamontowanie i przeszkolenie pacjenta z użytkowania aparatu trwa nie dłużej niż 30 minut. Po wszystkim pacjent wychodzi do domu i może wykonywać te same czynności co zazwyczaj – spacerować, jeździć samochodem, sprzątać, ćwiczyć, pracować, spać itp. Zakazana jest jedynie kąpiel, gdyż nie wolno moczyć elektrod.
Jak przebiega badanie metodą Holtera?
Bardzo ważne jest, aby pacjent nie ograniczał się podczas badania, gdyż aparat Holtera powinien rejestrować pracę serca podczas aktywności fizycznej. Badanie może trwać 24 godziny lub dłużej (czasami potrzebna jest całotygodniowa obserwacja) i w tym czasie pacjent powinien opisywać przebieg dnia, z uwzględnieniem rodzaju aktywności, objawów chorobowych, przyjmowanych leków i stanu emocjonalnego. Zapiski te pomogą lekarzowi ustalić, w jakich okolicznościach występują odchylenia od normy i na tej podstawie zdiagnozować rodzaj zaburzenia. W trakcie badania aparat holterowski rejestruje impulsy elektryczne wysyłane przez mięsień sercowy. Po zakończeniu badania lekarz analizuje wyniki zapisane na taśmie lub cyfrowo, wykorzystując do tego program komputerowy. Diagnoza opiera się na porównaniu notatek w dzienniczku z zapisem z Holtera. Badanie jest całkowicie nieinwazyjne – nie boli i nie utrudnia życia pacjentowi.
Wskazania do badania holterowskiego
Lekarz może zalecić badanie metodą Holtera w przypadku trudnych do zdiagnozowania zaburzeń kardiologicznych – omdleń, utraty przytomności, kołatania i arytmii serca czy zbyt wolnego bicia serca (tzw. bloku). Badanie wykonuje się także przy chorobie niedokrwiennej serca i w celu skontrolowania pracy rozrusznika serca.