Zdrowe serce kurczy się miarowo z częstotliwością 60-100 uderzeń na minutę, przy czym szybszy rytm jest charakterystyczny głównie dla płodów i niemowląt. U dorosłego człowieka skurcze pojawiają się średnio 68-74 razy na minutę, a wszelkie odchylenia od normy mogą wynikać m.in. ze stanu emocjonalnego, stresu, aktywności fizycznej oraz kondycji zdrowotnej. Pobudzenia serca wykraczające poza prawidłowy rytm zatokowy określa się jako skurcze dodatkowe. Kiedy występują i czy zawsze są oznaką choroby?

W jaki sposób odczuwamy skurcze dodatkowe?

Dodatkowe skurcze serca u osób zdrowych są z reguły nieodczuwalne. W przypadku niewydolności serca i innych zaburzeń kardiologicznych chorzy często opisują objawy jako subiektywne odczucie:

  • nadmiernej częstotliwości uderzeń, tzw. kołatanie;
  • nieregularnego rytmu, tj. występują momenty nagłego przyspieszenia i zwolnienia pracy serca;
  • sporadycznego kłucia w klatce piersiowej;
  • „uciekania” serca z klatki piersiowej w dół (do żołądka) lub w górę (do gardła).

Te i podobne objawy nie muszą zwiastować problemów kardiologicznych. Arytmie często mają podłoże psychogenne i często towarzyszą zaburzeniom nerwicowym. Natomiast jeśli skurcze dodatkowe są spowodowane chorobą serca, zwykle prowadzą do pogorszenia sprawności fizycznej chorego i stopniowego nasilenia schorzenia.

Czy skurcze dodatkowe wymagają leczenia?

electrocardiogram-36732_1280Skurcze dodatkowe mogą występować u zupełnie zdrowych osób (do 200 pobudzeń na dobę) i często nie wymagają podjęcia leczenia kardiologicznego. Częstotliwość nieprawidłowych uderzeń może zwiększać się wraz z wiekiem (nawet do 1000 pobudzeń u osób po 60. r. ż.), choć może również wynikać z postępującej choroby serca.

Skurcze dodatkowe nadkomorowe zwykle mają charakter bezobjawowy i przejściowy, jednak mogą być powiązane z migotaniem przedsionków (zaburzenie rytmu serca prowadzące do udaru mózgu). Skurcze dodatkowe komorowe, pojawiające się często i w postaci złożonych objawów, zwykle są wyrazem schorzenia kardiologicznego. Arytmie mogą być także spowodowane stanem emocjonalnym lub przyjmowaniem używek, a także zaburzeniami gospodarki elektrolitowej lub hormonalnej.

Skurcze dodatkowe serca – badania i leczenie

Wstępna diagnostyka skurczów dodatkowych polega na przeprowadzeniu wywiadu z pacjentem. Aby wykluczyć przemijający i fizjologiczny charakter arytmii, lekarz zapyta o częstotliwość i okoliczności występowania skurczów (np. stres, wzburzenie, lęk), a także o ewentualne choroby pacjenta (np. zaburzenia nerwicowe). Następnie wykonuje się badanie przedmiotowe polegające na osłuchaniu serca i zbadaniu pulsu. Jeśli lekarz bierze pod uwagę podłoże kardiologiczne (np. niewydolność serca, choroby wieńcowej), zaleci dodatkowe badania: EKG spoczynkowe i monitorowanie czynności serca metodą Holtera. Po stwierdzeniu choroby serca pacjent zostaje poddany leczeniu kardiologicznemu i wówczas stosuje się leki przeciwarytmiczne i beta-blokery, a w części przypadków jest konieczne wszczepienie kardiowertera-defibrylatora.

Artykuł powstał przy współpracy z https://nowemiasto.klinikabialykamien.pl

[Głosów:4    Średnia:1.8/5]

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here